با ما غضب حیدری از ابن یمین فریومدی رباعی 198

1 دوش رفتم از ره فکرت بر این نیلی حصار دیدمش فیروزه گون صرحی زمرد زرنگار

2 منزل اول به پیشم چست پیکی باز جست آنچنان کش بادگاه سیر بشکافد غبار

1 این منم یا رب که بختم پیشوایی می‌کند دولت بیگانه طبعم آشنایی می‌کند

2 آنچه محبوبست می‌جوید به من پیوستگی و آنچه دل زو می‌رمد از من جدایی می‌کند

1 دوش نسیم سحر بادم مشک وز باد نزد من آمد مرا مژده جانبخش داد

2 گفت که دارای ملک خسرو جمشید فر آنکه مشید از اوست قاعده دین و داد