1 نزد ایشان زفهم و وهم و گمان واجب است دایماً وجود زمان

2 باز قومی دگر از ایشان هم ممتنع گفته مقتضای عدم

3 در ضلال مبین هم این و هم آن اعتباری است خود وجود زمان

4 نقطه و حال جزو مقدار است مابقی جمع وهم و پندار است

5 تو همان وقت را نگه میدار برهان خویش را از این پندار

6 مکن ای دوست فوت فرصت حال گه به ماضی و گه به استقبال

7 حالیا حال را ز دست مده تو چه کاری به گفتۀ کِه و مِه