با روی دل فروزت عیشیست جاودانی از قاسم انوار غزل 648

1 با روی دل فروزت عیشیست جاودانی ای منبع مکارم وی معدن امانی

2 عیشیست جاودانی، گر ره بری بدانی بر چهره مشعشع گیسوی ارغوانی

3 از جان خبر نداری، انکار عشق داری با تو کسی چه گوید؟ ای مرد کندلانی

4 در بند هر دو عالم بگشاد عشق محکم در بند ره نه ای تو، در بند آب و نانی

5 جان سه باره او را «ثالث ثلاثه » گوید ثالث چگونه باشد، آنجا که نیست ثانی؟

6 چون خامه ام براندی، رفتم بسر، چه گویم؟ خوش باشد ار زمانی؟ چون نامه ام بخوانی

7 گفتی که: روزکی چند در هجر ما سر بر امری محال باشد بی دوست زندگانی

8 گفتم بپیر غافل، چون زین جهان برون شد: تا خود چگونه باشد احوال آن جهانی

9 زنهار! جان قاسم، در خویشتن مشو گم بر فطرت یقینی، در حضرت عیانی