با شمع چو گرم شد سر پروانه از همام تبریزی رباعی 85

1 یار ما محمل‌نشین و ساربان مستعجل است چون روان گردم که زاب دیده پایم در گل است

2 می‌رود من در پیَش فریاد می‌دارم ولیک همچو آواز جرس فریاد ما بی‌حاصل است

1 می‌روی وز پی تو پیر و جوان می‌نگرند به تعجب همه در صورت جان می‌نگرند

2 هست رویت گل خندان و جهانی مشتاق همچو بلبل به تو در نعره‌زنان می‌نگرند

1 فراق آن قد و قامت قیامت است قیامت شکیب از آن لب شیرین غرامت است غرامت

2 به خدمت تو رسیدن صباح روی تو دیدن سعادت است سعادت سلامت است سلامت