با بار آن گل رو دل بی حجاب از جویای تبریزی غزل 547

1 با بار آن گل رو دل بی حجاب باشد زان روی با سرشکم بوی گلاب باشد

2 گر شاهی از فقیری است دارد نمود بی بود پست و بلند دنیا موج سراب باشد

3 در آینه ز شوق رخسار با صفایش جوهر چو موج دریا در اضطراب باشد

4 هر قطرهٔ سرشکم گشته محیط آهی چشمم شب فراقت چشم حباب باشد

5 پوشیده کی بماند کلفت زصاف باطن چینهای موج جویا بر روی آب باشد