با رقیبان مکن الفت به از جویای تبریزی غزل 414

1 با رقیبان مکن الفت به محبت سوگند منگر جانب اغیار به الفت سوگند

2 مستم و جور و جفا با دل ازین بیش مکن به ترحم به مدارا به مروت سوگند

3 ایکه چون ابر بود شهره به تر دامانی نیست شایستهٔ بزم تو به عصمت سوگند

4 بره بادیهٔ عشق تو در گام نخست از دل و دین بگذشتیم به همت سوگند

5 همره قافلهٔ غم شب هجران جویا رفت در یاد تو از خویش به عزت سوگند