با فقر و فنا، چون فقرا از قدسی مشهدی رباعی 635

1 زاهد ز منع تو دل صد بینوا شکست خون پیاله ریختی و رنگ ما شکست

2 آگه نیم که سنگ کجا خورده شیشه‌ام دانم که دل شکسته ندانم کجا شکست

1 خلاصی‌ام ز کمند تو در ضمیر مباد اگر اسیر تو نبود دلم اسیر مباد

2 نهفته مهر تو در سینه ورنه می‌گفتم چو صبح سینه چاکم رفوپذیر مباد

1 شب نیست کز فراق توام سینه داغ نیست خون جگر به جای می‌ام در ایاغ نیست

2 شکر خیال روی تو گویم، که کلبه‌ام شب زیر بار منت شمع و چراغ نیست