با هیچ رسید این صفت باده از قاسم انوار غزل 503

1 با هیچ رسید این صفت باده فروشان دایم ز سر سود شود مایه گریزان

2 تا کش ز چه باشد؟ مگر از باغ بهشتست؟ خنبش چه مقامست؟ بگو :روضه رضوان

3 اندر ته خم چیست، بگو: دردی دردست خشت سر خم چیست؟ بگو: لعل بدخشان

4 هرکس که خورد باده کند عربده آغاز و آن کس که نخوردست طلب کار و خروشان

5 در باده فروشی در می حاصل ما نیست جز نعره و فریاد و خروشیدن مستان

6 از سود و زیان غلغل مستانه تمامست خوش نعره مستانه! خوشا حالت رندان!

7 خنبش بلقب گفتم و سرپوش بدان خم نی خم سفالینه، بگو لجه عمان

8 ای جان، همه هشیاری تو غایت بعدست تا مست نگردی نشود کار تو آسان

9 هان! تا ننهی پای درین راه بغفلت چون غرقه بخونند درین کوچه دلیران

10 هر روز ز روی دگرم روی نماید پس شانه زند زلف که شانست درین شان

11 قاسم، هم مردان خدا مست خموشند هان! تا نکنی غلغله در بزم خموشان