با منعم خود برون منه پای از سلمان ساوجی رباعی 21

1 باد صبا به باغ به بوی تو می‌رود در گلستان حکایت روی تو می‌رود

2 چونت خرم به جان که به بازار عاشقی هر دو جهان به یک سر موی تو می‌رود

1 تا به هوای تو دل، از سر جان، برنخاست از دل بی‌طاقتم، بار گران ، برنخاست

2 عشق تو تا جان و دل، خواست، که یغما کند تا جگرم خون نکرد، از سر آن، برنخاست

1 ای که بر من می‌کشی خط و نمی‌خوانی مرا! بر مثال نامه، بر خود چند پیچانی مرا؟

2 رانده‌اند روز ازل، بر ما بناکامی، قلم نیستم، کام دل آخر تا به کی رانی مرا؟