1 با پسر لقمان چنین گفت ای پسر گرچه بسیاری سخن گفتم چوزر
2 ای عجب با آنکه لقمان آمدم از بسی گفتن پشیمان آمدم
3 لیک هرگز از خموشی کردنم نه پشیمان بود ونه غم خوردنم
1 تا دل ز کمال تو نشان یافت جان عشق تو در میان جان یافت
2 پروانهٔ شمع عشق شد جان چون سوخته شد ز تو نشان یافت
1 ای شکر خوشهچین گفتارت سرو آزاد کرد رفتارت
2 بس که طوطی جان بزد پر و بال ز اشتیاق لب شکر بارت
1 دولت عاشقان هوای تو است راحت طالبان بلای تو است
2 کیمیای سعادت دو جهان گرد خاک در سرای تو است
1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند
2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند