با حریفان چو نشینی و زنی از هاتف اصفهانی غزل 30

1 با حریفان چو نشینی و زنی جامی چند یاد کن یاد ز ناکامی ناکامی چند

2 بی تو احوال مرا در دل شب‌ها داند هر که بی هم چو تویی صبح کند شامی چند

3 باده با مدعیان می‌کشی و می‌ریزی خون دل در قدح خون دل آشامی چند

4 بوسه‌ای چند ز لعل لب تو می‌طلبم بشنوم تا ز لب لعل تو دشنامی چند

5 گرچه در بادیهٔ عشق به منزل نرسی اینقدر بس که در این راه زنی گامی چند

6 هاتف سوخته کز سوختگان وحشت داشت مبتلی گشت به همصحبتی خامی چند