1 با خوش پسری بحسن چونشمع طراز گشتم نفسی بنرد بازی دمساز
2 شش ضربه چو از ماه فزون بود بحسن او برد اگر چه من شدم شاهد باز
1 مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز بسیست غصه چگویم که قصه ایست دراز
2 بناز میگذرانند عمر بیهنران هنروران ز تو افتاده اند در تک و تاز
1 ایدل گرت شناختن راه حق هواست خود را بدان که عارف خود عارف خداست
2 غم ره مده بخویشتن ار وقت خوش نماند زیرا که وقت فوت شد اما خوشی بجاست