خرد مستست و دل مستست و جان از قاسم انوار غزل 111

1 خرد مستست و دل مستست و جان مست بسودایت روان ناتوان مست

2 ز حد بگذشت مستیهای ذرات فلک مست و زمین مست و زمان مست

3 بیا در باغ و شور بلبلان بین سمن مست و چمن مست، ارغوان مست

4 شراب ناب رحمان را چه گویم؟ کزو دلداده مست و دلستان مست

5 ز دنیی تا بعقبی گر ببینی همه ره کاروان در کاروان مست

6 دلی کز ما و من آزاد آید چه در کعبه، چه در دیر مغان مست

7 جهان مستند و ز مستی ندانند جهان اندر جهان اندر جهان مست

8 درین دریا، که عالم قطره اوست ز قطره تا ببحر بی کران مست

9 بقول قاسمی این سکر عامست خرد مست و یقین مست و گمان مست