ای تنت سیم و بر و ساعد و بازو همه سیم از جامی غزل 222

1 ای تنت سیم و بر و ساعد و بازو همه سیم چون زر از مفلسی از سیم توام دل به دو نیم

2 دزدی از من تن خود چون گذرم پهلویت من چنین مفلس و از من تو همی دزدی سیم

3 هست بی ساعد سیمین توام بیم هلاک دست ده تا که برون آیم ازین ورطه بیم

4 با سگ کوی توام هست قدیمی عهدی حاش لله که فراموش کنم عهد قدیم

5 چشم نرگس شود از خاصیت آن بینا بوی پیراهن خود گر دهی ای گل به نسیم

6 تو به شهر خود و ز آوازه حسنت شده اند خلقی آواره ز هر شهر و به شهر تو مقیم

7 جان جامی به لبت میل طبیعی دارد به شکر خنده درآ تا کند آن را تسلیم