باد آورده بگلشن مژده از آشفتهٔ شیرازی غزل 11

1 باد آورده بگلشن مژده نوروز را گل نود از شاخساز آن موکب فیروز را

2 دوستان در بوستان رخت اقامت میبرند ما بکاخ اندر کشیم آن شمع شب افروز را

3 حاصلی هستی برده اندوختم با صد امید مژده بر از من صبا آن برق خرمن سوز را

4 غیر چشمت کاو بدل پیوسته ناوک میزند کس نشان تیر کرده صید دست آموز را

5 شد روان تازه بتن از لذت پیکان تو بر مکش از سینه ام آن ناوک دلدوز را

6 عاصیان را بهره افزون تر بود از لطف حق مژده بر مر زاهد زهد و ریا اندوز را

7 نیستش آشفته فردا آرزوی باغ خلد هر که اندر میکده منزل گزید امروز را