ای باد صبا ز روی دلدار از اسیری لاهیجی غزل 270

1 ای باد صبا ز روی دلدار از لطف نقاب زلف بردار

2 بنمای بعاشقان بیدل حسن رخ جانفزای آن یار

3 گر یار ز رخ نقاب بگشود شد محو فنا نقوش اغیار

4 چون شاهد عشق جلوه گر شد آمد من و تو عیان بیکبار

5 معشوقه و عشق و عاشق آمد در مرتبه ظهور و اظهار

6 وحدت ز نسب کثیر بنمود این کثرت وهمی است هشدار

7 جز یار درین میانه کس نیست اغیار نبود غیر پندار

8 هر لحظه بشکل دیگر آمد تا گشت عیان بنقش بسیار

9 می دان بیقین که غیر او نیست مطلوب و مطالب و طلبکار

10 بنمود جمال خود بکلی برصورت آدم آخر کار

11 روی چو مهش نگر اسیری برحسن دگر نموده هربار