1 ای باد، پرده زان گل نو رسته باز کن گو بر فروز لاله، رخ و غنچه، ناز کن

2 باد بهار داغ کهن تازه میکند مطرب، همان ترانه دلسوز ساز کن

3 در پرده نوش جنس مروق، که پیر کار با هیچکس نگفت که افشای راز کن

4 ای جام باده بر کف و ایمن ز محتسب مناع خیر میگذرد، در فراز کن

5 زاهد که بر خرابی ما رشک میبرد یارب ز گنج عافیتش بی نیاز کن

6 ای از می فریب، چو نرگس به خواب ناز بگذشت روزگار خوشی، چشم باز کن

7 شاهی، چو پیر میکده میخواندت به عیش خوش مرشدیست، دست ارادت دراز کن