آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟ از عراقی غزل 170

1 آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟ وآن دولت از کجا که تو بازآیی از درم؟

2 می‌خواستم که با تو برآرم دمی به کام نگذاشت روزگار که گردد میسرم

3 از عمر من کنون چو نمانده است هم دمی باری، بیا، که با تو دمی خوش برآورم

4 جانا، روا مدار که با دیدهٔ پر آب نایافته مراد ز کوی تو بگذرم

5 زین گونه سرکشی که تو آغاز کرده‌ای از دست جور تو نه همانا که جان برم

6 دست غم تو بس که مرا پایمال کرد مگذار هجر را که نهد پای بر سرم

7 با وصل همه بگو که: عراقی از آن ماست از لطف تو که یاد کند بار دیگرم