چرا جانا به دردم شاد از جهان ملک خاتون غزل 1331

1 چرا جانا به دردم شاد باشی چرا راضی بدین بیداد باشی

2 نگارا چون ز جانت بنده گشتم چو سرو از ما چرا آزاد باشی

3 بنفشه وار در پایت فتادم که تا در باغ چون شمشاد باشی

4 دلا تا کی ز جور آن ستمگر چنین با ناله و فریاد باشی

5 به هر عمری گرم یادم نیاری مرا همچون نفس در یاد باشی

6 به دل گفتم رسم در دوست گفتا کجا در وی رسی گر باد باشی