چرا ازشام زلف آن صبح تابان از حزین لاهیجی غزل 902

1 چرا ازشام زلف آن صبح تابان بر نمی آری؟ دمار از روزگار کفر و ایمان برنمی آری؟

2 نمی سازی چرا آزاد، از قید خودی ما را؟ دل از امّید و بیم وصل و هجران برنمی آری

3 ز چشمت، موج بی پروا نگاهی، برنمی خیزد چه دیدی کز نیام این تیغ عریان برنمی آری؟

4 نمی سوزی به خاک نامرادی، تخم امّیدی که دود از خرمنم، ای برق جولان، برنمی آری

5 به شکر خنده، نگشایی لب زخم اسیران را که شور محشر از خاک شهیدان برنمی آری

6 دو روزی مانده باقی ساقی، ایام بهاران را ز قید توبه ام تاکی، پشیمان برنمی آری؟

7 شب وصل است ای دل، از جمالش دیده روشن کن سری چون شمع، تا کی از گریبان بر نمی آری؟

8 نمی بخشی گشاد، از شست بی باکی، نگاهی را که آهی از دل گبر و مسلمان برنمی آری

9 حزین از کهنه دیر جسم، جان را، خیمه بیرون زن چرا این کعبه را از کافرستان برنمی آری؟