چرا به جانبِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1232

1 چرا به جانبِ یاران نمی‌کند نظری به دوستان ننمایی ز دوستی اثری

2 به رقعه‌ ای چه بود گر مرا عزیز کنی اگر به رسمِ عیادت نمی‌کند گذری

3 نه محرمی که پیامی بدان طرف آرد نه قاصدی که از آن جانبم دهد خبری

4 ضرورت است که با آدمی سخن گفتن خدای راست نیاورد بی پیام‌بری

5 مگر حدیث کنارِ تو با صبا گویم که در میان نتوانم نهاد با دگری

6 از آن به چشمِ تو دادم دلی به لب جانی کزین مگر نظری بخشیم از آن شکری

7 قضا چه دفع نهد یا قدر چه منع کند اگر عنایتِ تو ملتفت شود قدری

8 به نیم‌جان چه تکلّف کند نزاریِ زار ولیک رد نکنند از فقیر ماحضری

9 به پایْ‌مردیِ لطفِ تو واثقم حالی وگرنه دست نیالودمی به مختصری