1 چرا جنییت شاهی بظلم تاخته ای بقامت این علم فتنه بر فراخته ای

2 بمهر تو ز زدم صافتر من بیدل چو قلب نیست مرا از چه رو گداخته ای

3 حسود را رگ جان همچو چنگ در نزع است از آن نفس که چو نی خوشترم نواخته ای

4 تو مرغ آن حرمی دانم ای رقیب و مرا فغان زنست که بیهوده گو چر فاخته ای

5 بگفتی از همه خوبان مراست روی نکو بدت میاد که خود را تکو شناخته ای

6 به آن دو طرف کج باز عشق چون بازیم چنین که بازوی ما را به بند ساخته ای

7 کمال فارد لعبه نظر نوئی کامروز بدان دهان و میان غایبانه باخته ای