چرا چو ابر نگریی چرا چو از نشاط اصفهانی غزل 246

1 چرا چو ابر نگریی چرا چو باد نکوشی چرا بروز ننالی چرا بشب نخروشی

2 نشسته بیخود و غافل ز کار اول و آخر که از چه چشم گشودی و از چه دیده نپوشی

3 بدین بطالت و عطلت بدین جهالت و غفلت نهی بخویش چه تهمت گر اهل دانش و هوشی

4 در سرای گشودند و باز پا نگشایی بدجله راه نمودند و باز آب ننوشی

5 بغیر عشق اثری نیست ورنه چیست که واعظ به سد حدیث نکرد آنچه بلبلی به خروشی

6 بصدق کوش و ارادت که دوش بر سر این ره بگوش سالکی این نکته میسرود سروشی

7 بهر طرف که نهی رو قدم سپار و میندیش که ره بدوست بیابی اگر بصدق بکوشی

8 ز ذوق بندگی ای خواجه گر شوی چو من آگه اگر بهیچ خرندت که خویشتن بفروشی

9 نشاط از تو ندارد بجز غم تو تمنا نه شاکی از تو به نیشی نه شاکر از تو به نوشی