1 از بهر چه این خر رمه بی‌بند و فسارند؟ یک ذره نسنجند اگر بیست هزارند

2 گفتن نتوانند، چو گوئی ننیوشند کز خمر جهالت همه سر پر ز خمارند

3 ارز سخن خوب خردمندان دانند کز خاطر خود ریگ بیابان بشمارند

4 مشک است سخن نافهٔ او خاطر دانا معنی بود آن مشک که از نافه برآرند

5 مر جاهل را نبود اندازهٔ عالم صد مرغ یله قیمت یک باز ندارند