چرایی این چنین فارغ از جهان ملک خاتون غزل 1015

1 چرایی این چنین فارغ ز حالم ز درد هجر تو تا چند نالم

2 ز من پرسی که چونی جانم ای جان گرفت از جان خود بی تو ملالم

3 به هجرانم بگو تا کی کنی قید شبی ننوازی آخر از وصالم

4 ز آه سوزناکم زلف خود بین که حالش شد پریشان تر ز حالم

5 نکردی از وصالم یک زمان شاد بسی دادی به هجران گوشمالم

6 چه باشد ار به لطفت شربت آبی دهی زان چشمه آب زلالم

7 مگر در صبحدم آرد نسیمی ز سوی لطف تو باد شمالم

8 کمالش را کماهی چون بگویم چو من مدهوش حیران در جمالم

9 خیالش مونس جان جهانست ولی یک دم نیاری در خیالم