کی به گوش او کند جا ناله از جویای تبریزی غزل 10

1 کی به گوش او کند جا ناله های زار ما سرمهٔ آواز شد خون دل افگار ما

2 غنچه سان از شکوه گر لبریز خون دل شویم گل کند رنگ خموشی از لب اظهار ما

3 می رویم افتان و خیزان در ره دردت چو گره می توان بر حال ما بی پرداز رفتار ما

4 گفتگوی ما اسیران جز صغیر درد نیست می تراود ناله چون نی از لب گفتار ما

5 از خیالش کلبه ام جویا تجلی زار شد حیرت دیدار دارد صورت دیوار ما