هر که را حرفتی و عشق بود از آشفتهٔ شیرازی غزل 27

1 هر که را حرفتی و عشق بود پیشه ما شیر را خانه به نی برق بود بیشه ما

2 از پس مرگ زند شاخه ام از میکده سر کاندرین باغ بجا ماده بسی ریشه ما

3 غیر عکس تو نیفتاد در آیینه دل جز خیال تو نگنجد در اندیشه ما

4 ما بسر تیشه زدیم ای دل و فرهاد بسر هست خونریزتر از تیشه او تیشه ما

5 مشکن ساغر آشفته تو زاهد بگذر عکس ساقیست که رنگین شد ازو شیشه ما