هرکه را بر سر ز سودای وطن افسر بود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 هرکه را بر سر ز سودای وطن افسر بود هرکجا باشد تنی اهل وطن را سر بود
2 هرکه از میهن سخن گوید کلامش دلرباست نغمه‌های بلبل این باغ رنگین‌تر بود
3 هرکه از نام وطن دارد کلام او نشان نامش آخر زینت اوراق هر دفتر بود
4 هرکه بهر زیب و زیور رو نتابد از وطن چهره مام وطن را زینت و زیور بود
5 آنکه از راه خیانت سرور جمعی شده است زان بود ارباب، کان ارباب را نوکر بود
6 آنکه در هر کار می‌رقصد به ساز اجنبی تازه گر شیرین برقصد لنگه عنتر بود
7 مهر میهن، پرتو مردانگی، عزمی قوی این سه‌تا تنها دوای درد این کشور بود