1 هر که نخل بلند طبع مرا دید، از اقتضای طالع پست،
2 سنگ از بس به شاخسارش زد استخوان های میوه را بشکست
1 چو زاهد در دماغم شوری از وسواس پیچیدهست جنون در کاسهٔ سر چون صدا در طاس پیچیدهست
2 ز پیچ و تاب انگشتم به شاخ آهوان ماند ز بس عشق تو دستم ای خدانشناس پیچیدهست
1 از کوی عشقت ای بت دلجوی دیگران رفتم که جا کنم به سر کوی دیگران
2 چون بینمت به غیر، که دیدن نمی توان تیر ترا نشسته به پهلوی دیگران
1 به راه عشق خطر نیست بینوایان را گل است هر سر خاری برهنه پایان را
2 به چشم خلق نیایند، کز کلاه نمد بود کلاه سلیمان به سر گدایان را
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به