هر که بگشاید زبان نطق از جویای تبریزی غزل 783

1 هر که بگشاید زبان نطق بیجا پیش خلق همچو راز می پرستان است رسوا پیش خلق

2 نخوت ارباب همت بدتر از دون همتی است سر فرود آرم گه ریزش چو مینا پیش خلق

3 با وجود بیوفایی دوست می دارم ترا سخت پیش من عزیزی همچو دنیا پیش خلق

4 اهل همت را بود مردن ز فرط احتیاج بهتر از بردن پی روزی تقاضا پیش خلق

5 خامشی بگزین که جویا اهل دل را می کند لب گشودن همچو بوی غنچه رسوا پیش خلق