هر که در عالم کم از یک لحظه از کمال خجندی غزل 276

1 هر که در عالم کم از یک لحظه دور از بار زیست کرد نقد زندگانی شایع اره پسیار زیست

2 عاشق نالان می نگرفت بی رویش قرار عندلیب زار نتوانست بی گلزار زیست

3 ا گر شنیدی بوی تر از خود برفی بیخبر زاهد خود بین که عمری عاقل و هوشیار زیست

4 با خیال بار عاشق شب به عمر خود نخفت شمع چندانی که بودش زندگی بیدار زیست

5 شربت دردت مریض عشق را باید حلال گر کسی درمان بجست او سالها بیمار زیست

6 با رقیبانت به بوی وصل خوشدل میزیم بر امید گل چو بلبل می توان با خار زیست

7 ا گر برآید سرو شاید از سر خاک کمال سالها چون با خیال آن تد و رخسار زیست