هر که از خونریز من آلوده از عرفی شیرازی مثنوی 95

1 هر که از خونریز من آلوده گردد دامنش عذر ننگ این عمل در عهده شکر ازمنش

2 خست از اندازه بیرون میبرد دهر خسیس آتشی بینم که میگردد بگرد دامنش

3 در محبت زندگی را با شهادت جنگ نیست دیده باید که بیند خون من در گردنش

4 وه چه صیادی که هر صیدی که زخمی از تو یافت سر بدنبال تو دارد تا بود جان در تنش

5 خلوتی کز نور شمع ما بحسن اندوده شد کوتهی دارد کمند آفتاب از روزنش

6 عرفی آن تردامنی دارد که هنگام عذاب آتش دوزخ بمیرد گر فشاری دامنش