هر که او عاشق جمال بود از همام تبریزی غزل 82

1 هر که او عاشق جمال بود شاهدش خود گواه حال بود

2 گر بود پاکباز شاهد نیز پاک و روشن‌تر از زلال بود

3 حال اگر برخلاف این باشد دوستی هر دو را وبال بود

4 چشم خود را به آب شرم بشوی تا که شایسته جمال بود

5 حیف باشد که دیده بی‌آب تشنه مشرب وصال بود

6 هیمه ز آتش چو سرخ شد آخر همه خاکستر و زگال بود

7 زر صافی نهاد را ز آتش سرخ‌رویی با کمال بود

8 وان که او مرد حال شد چو همام فارغ از بند قیل و قال بود

9 هست امیدم که بهره‌ای ز وصال یابد و فارغ از خیال بود