هر که وجه معاش خود دارد از فریومدی قطعه‌ 508

1 این منم باز که در باغ بهشت افتادم وز سفر کآن بحقیقت سقرست آزادم

2 این نه خوابیست که می بینم اگر پنداری کز پس آنهمه اندوه چنین دلشادم

1 ساقی الاصحاب مائا بارقا کالنار هات لا تدافعنی و سافحنی به واذکر ولات

2 ای برخ مانند آتش وی بلب آب حیات کشتئی میران ز دریای غم ار خواهی نجات

1 چون نگارم گوی مه از غالیه چوگان کند عاشقانرا دل زغم چون گوی سرگردان کند

2 گر نسیم صبحدم بر خاک کویش بگذرد قیمت مشک ختائی در جهان ارزان کند