هر کس که ز کبر و عجب باری دارد از اوحدی مراغه‌ای رباعی 57

1 هر بامداد روی تو دیدن چو آفتاب ما را رسد، که بی‌تو ندیدیم روی خواب

2 ما را دلیست گمشده در چین زلف تو اکنون که حال با تو بگفتیم، بازیاب

1 حلوای نباتست لبت، پسته دهانا در باغ گلی نیست به رخسار تو مانا

2 زیر لبت ازوسمه نقطهاست، چه روشن؟ گرد رخت از مشک زقمهاست چه خوانا؟

1 عاشقان صورت او را ز جان اندیشه نیست بیدلانش را ز آشوب جهان اندیشه نیست

2 از قضای آسمانی خلق را بیمست و باز آفتاب ار باز گشت از آسمان اندیشه نیست