هر کس که در بهار بصحرا از عرفی شیرازی مثنوی 59

1 هر کس که در بهار بصحرا برون رود عیش آنگهی کند که بذوق جنون رود

2 عارف بخار وگل چو بینید بروی دوست روزی دری گشاید و بیخود درون رود

3 هربامجوی بر اثر عشق روکه گل رویش بمطلب است ولی واژگون رود

4 سرچشمه تراوش دشنام همت است هر ماجرا که بر سر دنیای دون رود

5 دریافتم زبوی تو عرفی که بهرگام صدره دمی بخانه عرفی زبون رود