هرکه در عشقت ز مژگان اشک از جویای تبریزی غزل 628

1 هرکه در عشقت ز مژگان اشک نابش می‌چکد غالبا خوناب خامی از کبابش می‌چکد

2 بر گل رویت نگاه شعله‌آشامان عشق اندکی گر پا بیفشارد گلابش می‌چکد

3 هرکه دارد گریه‌اش سامان آهی در گره اشک از مژگان تر همچو حبابش می‌چکد

4 تشنه‌لب زخمی که من دارم در آغوش هوس تیغ او را بس که می‌افشارد آبش می‌چکد

5 باده پیمایی که باشد ساقی کوثرپرست فیض از دامان تر همچون سحابش می‌چکد

6 درس عشقی هر که جویا بیش می‌سازد روان صاف منصوری ز اوراق کتابش می‌چکد