هرکس نکرد ترک سر از اهل از محتشم کاشانی غزل 108

1 هرکس نکرد ترک سر از اهل درد نیست در پای دوست هر که نشد کشتهٔ مرد نیست

2 ناصح مور ز مهر و غم درد ما مخور ما عاشقیم و در خور ما غیر درد نیست

3 می‌ریزم از دو دیده به یاد تو اشک گرم شبها که همدمم به جز آه سرد نیست

4 بر درگهت که نقد دو عالم نثار اوست ما را ز انفعال به جز روی زرد نیست

5 جمعند وحشیان همه بر من همین دل است آن وحشی که با من صحرانورد نیست

6 تهمت کش وصالم و در گرد کوی تو جز گرد کوچه بهر من کوچه گرد نیست

7 هرچند دل رفیق غم و درد و محنت است جمعست خاطرم که به کوی تو فرد نیست

8 شبها به دوستان چو خوری باده یاد کن از محتشم که یک نفسش خواب و خورد نیست