هر کس که نهد پای بر آن خاک از فروغی بسطامی غزل 431

1 هر کس که نهد پای بر آن خاک سر کو ذکرش همه این است که گم گشته دلم کو

2 من از اثر عشق، سیه بخت و سیه روز او از مدد حسن، سیه چشم و سیه مو

3 دیباچهٔ امید من آن صفحهٔ رخسار سرمایهٔ سودای من آن حلقهٔ گیسو

4 جمعی همه آشفتهٔ آن سنبل مشکین شهری همه شوریدهٔ آن نرگس جادو

5 هم لاله نرسته‌ست بدین آب و بدین تاب هم گل به شکفته ست بدین رنگ و بدین بو

6 من تشنه لب ساقی و او طالب کوثر حاشا که رود آب من و شیخ به یک جو

7 برخاست ز هر گوشه بلایی به کمینم تا دیده‌ام افتاد بدان گوشهٔ ابرو

8 آهوی من آن کار که با شیردلان کرد هرگز نکند شیر قوی پنجه به آهو

9 حسرت برم از خسرو و فرهاد که در عشق نه زر به ترازویم و نه زور به بازو

10 زیبا صنما پرده ز رخسار برانداز تا بر طرف قبله فروغی نکند رو