هرکه در عشق چو از حکیم نزاری قهستانی غزل 469

1 هرکه در عشق چو ما از سر جان برخیزد نه همانا که ز آسیب بلا پرهیزد

2 عشق گویند بلایی ست حذر کن ز بلا پس رو عشق تو از پیش بلا نگریزد

3 عاشقم ، عاشقم ای یار ملامت چه کنی؟ لا محال از عقب عشق ملامت خیزد

4 عشق بی زخم ملامت نبود من چه کنم چه کند عاشق و با عشق چه رنگ آمیزد

5 عشق چون دام بیندازد دانش چه زند مرغ زیرک نشنیدی که ز حلق آویزد

6 دلم از مهر تو خالی نشود جان عزیز نه که با جان دلم از مهر تو کین انگیزد

7 آه کز عشق تو سد عاشق بیچاره چو من در فراق تو دل از دیده برون می ریزد

8 دی به نزدیک نزاری شده بودم مسکین دست برداشته بود از غم و بر سر می زد