هر که او را هوس منصب اعلا از قاسم انوار غزل 257

1 هر که او را هوس منصب اعلا باشد قبله جان و دلش زلف چلیپا باشد

2 عاشقی را،که بهمت زد و عالم بگذشت میل جانش همه با مقصد اقصا باشد

3 عاشقم، ناله و زاری مرا منع مکن هر کجاعشق بود شورش و غوغا باشد

4 گر مرا جانب جنات نباشد میلی آن هم از خاصیت جودت صهبا باشد

5 گر مرا در چمن جنت فردوس برید خاطرم مایل آن ماه دلارا باشد

6 دل من بحر محیطست، عجب نبود ازو اگرش موج ثری تا بثریا باشد

7 دل،که آشفته آن زلف پریشان نشود دل نباشد،مگر آن صخره صما باشد

8 رو به محبوب ازل از همه سو آوردن پیش مستان خدا حسن تولا باشد

9 قاسمی،دولت جاوید چه باشد؟دانی؟ هر کرا باده ازین جام مهیا باشد