هر که زی خویشتن گران از انوری ابیوردی مقطع 239

1 پایم از عشق تو در سنگ آمدست عقل را با تو قبا تنگ آمدست

2 نام من هرگز نیاری بر زبان آری از نامم ترا ننگ آمدست

1 رایت حسن تو از مه برگذشت با من این جور تو از حد درگذشت

2 آتش هجر توام خوش خوش بسوخت آب اندوه توام از سر گذشت

1 یارم این بار، بار می‌ندهد بخت کارم قرار می‌ندهد

2 خواب بختم دراز شد مگرش چرخ جز کوکنار می‌ندهد