هر که در میکده عشق شد از آشفتهٔ شیرازی غزل 743

1 هر که در میکده عشق شد امروز مقیم نیست فردا بدلش آرزوی باغ نعیم

2 گر بپاداش عمل دوزخیم من چه عجب بنشان آتش هجران که عذابیست الیم

3 گو شفاعت نکند مست مرا زاهد شهر بر سر خوان لئیمان نرود مرد کریم

4 خوی بدرا نشود یار مگر مرد غیور حسن را بار کشی نیست مگر عشق سلیم

5 گنه هر دو جهان خاص من ار شد غم نیست که خداوند کند عفو بالطاف عمیم

6 بیم و امید زحقست مرا باده بیار که مرا نیست از این خلق نه امید و نه بیم

7 بود آشفته هواخواه حسین شاه حجاز که سرو جان بره دوست نموده تسلیم