ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر از سعیدا رباعی 86

1 تا کمند وحدت دل کرده ام موی تو را تکیه گاه خویش کردم طاق ابروی تو را

2 گر به صد پیراهن یوسف بپیچی باز هم با دماغ آشفتگی ها می برم بوی تو را

1 همچو ساغر تا به لب همدم نمی‌سازد مرا از شراب تلخ غم، بی‌غم نمی‌سازد مرا

2 باده ده ای خضر آب زندگی در کار نیست اخگر افسرده‌ام شبنم نمی‌سازد مرا

1 چشم او در بردن دل بی گناه افتاده است دلربایی شیوهٔ چشم سیاه افتاده است

2 با گلت مانند سازد یا به خورشید و قمر در میان این سه، دل در اشتباه افتاده است