ای آن که به وحدت خردت راهبرست از قدسی مشهدی رباعی 127

1 دلبستگی نماند به وارستگی مرا وارستگی مباد ز دلبستگی مرا

2 آسودگی به شربت مرگم علاج کرد دشمن طبیب گشت درین خستگی مرا

1 تا آفت غم لازمه طبع شراب است می بوی خوش و ساغر ما چشم خراب است

2 چون نشکندم دل، که ز پوشیدن رویت آن را که شکستی نرسد، طرف نقاب است

1 ........... ...........ست

2 تا سرزده از شمع چنین بی‌ادبی پروانه ز عشق شمع وا سوخته است