ای آن که به وحدت خردت راهبرست از قدسی مشهدی رباعی 127

1 آه سحر نتیجه شرر می‌دهد مرا نخل امید بین که چه بر می‌دهد مرا

2 خون می‌کند غمت جگرم را هزاربار تا یک پیاله خون جگر می‌دهد مرا

1 نشسته بر سر کویی و فتنه بر پا نیست ز حیرت تو کسی را به جنگ پروا نیست

2 ز چشمم از به کناری، نشو ز طوفان امن کنار چشم من است این، کنار دریا نیست

1 باز ناخن سر پرسیدن داغم دارد خون دل، میل ملاقات ایاغم دارد

2 عشق چون قسمت اسباب معیشت می‌کرد لاله داغی ز میان برد، که داغم دارد