ای آن که به وحدت خردت راهبرست از قدسی مشهدی رباعی 127

1 از زبان من غرض گو گرنه حرفی تازه بست بار اوراق تغافل را چرا شیرازه بست؟

2 ای که گویی نیست با معشوق کاری عشق را محمل لیلی که غیر از عشق بر جمازه بست؟

1 شب نیست کز فراق توام سینه داغ نیست خون جگر به جای می‌ام در ایاغ نیست

2 شکر خیال روی تو گویم، که کلبه‌ام شب زیر بار منت شمع و چراغ نیست

1 نظر بر آینه خوبان چو بی‌نقاب کنند ز شوق، آینه را مضطرب چو آب کنند

2 مراد خلق ز یک دیدن تو حاصل شد دگر نماند دعایی که مستجاب کنند