عقل با عشق کی شود دمساز از نشاط اصفهانی غزل 141

1 عقل با عشق کی شود دمساز نبرد صرفه سحر از اعجاز

2 تا چه فرمان رسد ز درگه دوست سر نهادم بر آستان نیاز

3 دل زکف رفته، جان رسیده بلب چشم بر راه و گوش بر آواز

4 هیچ حاجت بعرض حاجت نیست با خداوند گار بنده نواز

5 صید از بهر امتحان آرند گاه کوتاه رشته گاه دراز

6 جز بکامش اگر تو گام نهی رشته خواهد کشید صید انداز

7 کعبه از سومنات میجویند این گروه مجاوران حجاز

8 رخت از بحر برده سوی سراب از حقیقت سپرده راه مجاز

9 لب ببستیم و کلک بشکستیم تا کی از پرده برفتند این راز

10 کوته آخر شود فسانه ی خصم دولت شهریار باد دراز

11 زین حکایت کناره گیر نشاط که نهایت ندارد این آغاز

12 پرده بر عشق می نشاید بست عشق خود آتشیست پرده گداز