آنکس که بدو بود از ابن یمین فریومدی رباعی 526

1 بر گل سیراب سنبل را چو جولان میدهد بلبل طبع مرا یاد از گلستان میدهد

2 چون نبات از شکر میگونش سر بر میزند خضر پنداری نشان از آبحیوان میدهد

1 چون نگارم گوی مه از غالیه چوگان کند عاشقانرا دل زغم چون گوی سرگردان کند

2 گر نسیم صبحدم بر خاک کویش بگذرد قیمت مشک ختائی در جهان ارزان کند

1 مظهر نور نخستین ذات پاک مصطفاست مصطفی کو اولین و آخرین انبیاست

2 آنکه هستی بر طفیلش حاصل است افلاک را وین نه من تنها همیگویم بدین گویا خداست