کسی کز فقر جوید کام دل از عرفی شیرازی مثنوی 81

1 کسی کز فقر جوید کام دل درویش کی ماند دلی گر ریش باید مومیائی ریش کی ماند

2 چو نشتر می خلد پای تمنا در دلم آری تمنائی که در دل بشکند از نیش کی ماند

3 کجا در دل گذارم ناله وصلش در نظر دارم کسی کین صید بیند ناز کش در کیش کی ماند

4 تماشای معانی را اگر چشمی بدست آری فضولیهای عقل مصلحت اندیش کی ماند

5 ز احسان غم آخر هر سر مویم توانگرشد کسی کش غم ولی نعمت بود درویش کی ماند

6 بهشت خاص شما زاهدان نماز کنید درون روید بفردوس و در فراز کنید

7 فساد صحبت ناجنس در مقام خود است پس از مصاحب ناجنس احتراز کنید

8 ز زیر جلوه هستی نیاز می بارد بجلوه گاه عدم در شوید و باز کنید

9 نه جای خواب و خموشی است صیدگاه جهان حدیث واقعه کبک و شاهباز کنید

10 مصاحب غم عرفی شوید اگر خواهید که استماع سخنهای جان گداز کنید