که دید شکل هلالی چو از جهان ملک خاتون غزل 819

1 که دید شکل هلالی چو ابروی طاقش که دید آن رخ زیبا که نیست مشتاقش

2 کدام نرگس شهلا به چشم او ماند بنفشه نیز نباشد به بوی اخلاقش

3 کسی که افعی زلف تو بر دلش زد نیش مگر ز لعل تو باشد نصیب تریاقش

4 ببین چه می کند آن ترک شوخ شورانگیز که نیست چون دل او سنگ دل در آفاقش

5 ولی چون در غم عشقت گناه نیست مرا چراست با من مسکین مدام شلتاقش

6 صحیفه ی غم عشقش از آن جهانگیرست که برد باد بهاری به لطف اوراقش

7 چو دید دیده ی مهجور جان جمال گلی گرفت در دل ما آتشی ز اشواقش